Bu yazıda ne okuyacaksınız?
İlk kitabı “Güneşi Yakalayan Çivi” ile minik okuyucuları ile buluşan Işıl Mumcu ile, yazmaya başlama serüvenini konuştuk. Işıl Mumcu, kitaplarla ilgili farklı ve özgün düşüncelerini bizim aracılığımızla sizlerle paylaştı.
Işıl Mumcu; Çok çekingen bir öğrenciydim diyerek anlatıyor öğrencilik yıllarını.
Kısaca; “Işıl Mumcu” kimdir?

En zor soru ile başlamışsınız 🙂 Kısaca aldığım eğitimden, mesleğimden ve çocuklarımdan bahsederek kolaya kaçıyorum ben de. Anadolu Üniversitesi İletişim Fakültesi mezunuyum. Uzun yıllar başkaları için metinler yazdım, insanlarla konuştum ve onları güzel dinledim. Şimdilerde Toronto`da yaşıyorum. Ateş ve Alaz adında iki oğlum ve Kahve adında bir kedim var.
Sizi yazmaya özendiren/yönlendiren şey nedir?
Üniversite yıllarında hocalarım Vakur Kayador ve Ahmet Cemal yazmam gerektiğini söylediklerinde bundan utanmış ve hatta çevremdekilere bile söyleyememiştim. Anadolu İletişim tıpkı konservatuar gibi öğrencilerini özel yetenek ile alan bir okuldu o dönem. Her öğrencinin ben özel bir yeteneğim edalarıyla dolandığı bir ortamda çekingenlik tam da benim kalemimdi. Yıllar sonra 40 yaşında Ahmet Cemal Hocamın cenazesine katıldım ve o gün ona verdiğim sözü tutarak kendim için yazmaya başladım.
Neden çocuk edebiyatı? Neden çocuk kitapları?

Çocuk edebiyatı gerçekten var mı? En sevdiklerimden Cemal Süreya yok diyor. Ben de bazen kararsız kalıyorum.
Bir neslin hayata bakışına damga vuran yegane şeyin çocuklukta tanışılan edebiyat olduğunu düşünüyorum. Ama burada yeni bir nesil inşa etme misyonum olduğu anlaşılmasın sakın.
Çocuk için oyun neyse edebiyat da o aslında. Meraklarını cezbeden dünyaları, hayatları ya da hayalleri deneyimlemelerini, bir şeyler öğrenirken aynı zamanda duygularını, kendilerini tanımalarını sağlıyor. Üstelik hemen yatağın başucunda, kısa ve bol resimli.
Güneşi Yakalayan Çivi, bir annenin oğullarına anlattığı bir hikayeydi
Bu kaleme aldığınız ilk kitabınız ve henüz birkaç gün önce yayımlandı. Neler hissediyorsunuz? Ne tür duygular içerisindesiniz?

Utanma. En yoğun hissettiğim duygu bu. Buna cesaret hatta cüret etmeme dair şaşkınlığımla beraber tabi. Çocuklarım için kendim yazıp söylediğim hikayelerden biriydi Güneşi Yakalayan Çivi. Öte yandan kelimelerle oyun oynamayı seven bir annenin çivinin macerasıyla oğullarına anlatmak istedikleri var bu kitapta. Başka çocuklara da ulaşacağını düşünmek heyecan veriyor tabii.
“Güneşi Yakalayan Çivi…” Kitabınızın ismi çok tatlı… Spoiler vermeden Galata Kulesi’ne ulaşmak isteyen “cesur çivi” den kısaca bahseder misiniz?
Bodrum katının en karanlık köşesinde unutulmuş bir çivi bizim çivimiz. Üstelik de depoda unutulmuş diğer eşyalardan da farklı. Bir engeli var ama bu onun cesaretine ve harekete geçmesine engel olmuyor. Hatta çıktığı yolda işine bile yarıyor. Tabii bunların hiçbirini çakılı kaldığı duvarda beklerken keşfetmiyor. Pes etmeyen çivinin günün sonunda neler yakaladığını anlamak için Galata Kulesi`nin tepesine tırmanmak gerek. Bir ziyaret edin derim.
Daha çok hangi ortamda yazmayı tercih ediyorsunuz? “Geceleri yazarım”, “Sabah saatlerinde yazarım”, “Çayım/kahvem olmadan yazamam” gibi birtakım yazma ritüelleriniz var mı?
Ben geceleri hatta akşamları erkenden uyurum. Bir sabah insanı olarak sabah saatleri benim en sevdiğim vakitler. Genelde kütüphanede yazıyorum. Bu hem dikkatimin dağılmamasını hem de belirli bir saat dilimi içerisinde plan yapıp disiplinli olmamı sağlıyor. Toronto`nun en sevdiğim yani her mahallenin bahçeli bir kütüphanesi olması. Termosta ev yapımı kafeinsiz sütlü kahvem de olmazsa olmazım.
Işıl Mumcu; Bir memur çocuğu olarak, Demiryolu Çocukları beni derinden etkilemişti
En sevdiğiniz ve beğendiğiniz çocuk kitapları hangileridir? Bu kitapları sevmenizin nedeni nedir?
Şüphesiz Harry Potter! Onun yarattığı dünyayı hem ben çok sevdim hem de çocuklarımla beraber paylaşabildim. Benim çocukluğumun kitabı ise Demiryolu Çocukları`ydı. Fakirliğin içindeki zenginlik Yeşilçam ile büyümüş bir memur kızı olarak beni derinden etkilemiştir.
Şimdilerde ise küçük oğlum Alaz ile zeki ayrıntıları ile bizi güldüren Dr. Seuss`un kitaplarını seviyorum.
Beğendiğiniz çocuk edebiyatı yazarları kimlerdir?
Çocukluğumun yazarı her zaman Aziz Nesin oldu. Kısa ve eğlenceli hikayeleri ve basit dili ile o her zaman herkes için yazdı. Tomris Uyar`ın edebiyat bölünemez söylemi tam da Aziz Nesin`in kaleminde vücut buluyor bence. Bir de Ronald Dahl var ki keşke çocukluğumda tanışsaydım dediğim.
En son hangi çocuk kitabını okudunuz?
Şu an Percy Jackson okuyorum çocuklarımla birlikte. Birimiz 8 yaşında, diğerimiz 12 yaşında ve diğerimiz de 41 yaşında. Hangisinin ben olduğumu söylemiyorum 🙂
Bu henüz ilk kitabınız; umarız bundan sonra birbirinden güzel kitaplarla minik kalplere dokunmaya devam edersiniz. Edebiyatla ilgili olarak, gelecekle ilgili planlarınız nelerdir? Çocuklar için yazmaya devam edecek misiniz?
Bunu ben değil hikayenin kendisi belirliyor. Başka bir çocuk kitabım üzerine şu an yayınevimle çalışıyoruz. Çocuk diye başlayıp gençlere uygun olduğunu düşündüğüm bir kitabım da yolda. Umarım o da gelecek bir gün.
Işıl Mumcu; Zıplayın! En kötü boyunuz uzar
Anne ve babalara, çocuk kitabı seçerken hangi tavsiyelerde bulunmak istersiniz?
Kendi mesajlarını aktaracakları bir araç olarak görmesinler kitapları. Çocuklar çok zeki ve sıkıldıkları bir kitaptan hiçbir şey öğrenmiyorlar. Aslında ben kitapların öğretmek için değil de eğlenmek için var olduklarına inanıyorum. Birlikte eğlensinler yeter. Çocuklarıyla ortak bir dünyanın içine girmeleri kendi aralarındaki gizli bir dilin kapılarını açacak. Öğretmek istediklerini hareketleriyle aktarabilirler. Edebiyata bu ağır yükü yüklemesinler. Geleceğin çocukları problemlerini çözebilen yaratıcı bireylerden oluşacak. Bunun için de hayal gücü ve mizah gerekli. Bilgi değil.
Yeni bir yazar olarak, çocuk kitabı yazmak isteyenlere önerileriniz nelerdir?
Çok keyifli… Çok tehlikeli… Çok anlamlı…
Kitabınızı okuyacak olan minik okurlarınıza ve ailelerine neler söylemek istersiniz?
Güneşi yakalamak için zıplayın! En kötü boyunuz uzar 🙂
Bu harika söyleşi için Sayın Işıl Mumcu Hanımefendi’ye çok teşekkür ediyoruz. Eminiz ki önümüzdeki yıllarda çok daha fazla Işıl Mumcu kitabı ile buluşacak minikler. Sadece minikler değil, her yaştan herkesin onlarca Işıl Mumcu kitabı ile buluşması temennisi ile…