Babaların Sözü isimli öykü… Kısa öyküler, çocuk hikayeleri, en güzel hikayeler… Sizler için Edebiyat Çocuk ekibi olarak Gönül Açan Öyküler kitabında en çok beğenilen hikayelerden olan Babaların Sözü hikayesini derledik.
Babaların Sözü İsimli Öykü
Seninle Gurur Duyuyorum isimli öykü için tıklayınız.
Depremin üzerinden yalnızca birkaç saat geçmişti. İnsanların acısı yüzlerinden okunuyordu. Kısacık bir zamanda tüm insanların hayatı değişmiş, kimileri hayatını, kimileri sevdiklerini kimileri ise evlerini barklarını kaybetmişlerdi. Şehir karmaşa içindeyken bir baba oğlunun okuluna doğru koşuyordu. Oraya vardığında ise okul yerine çökmüş bir bina ile karşılaştıAnne-babalar oraya akın etmişti; çocuklarının isimlerini olanca güçleriyle bağırıp öte yandan da taşları kaldırmaya çalışıyorlardı. Kendini bırakmadan o da işe koyuldu. Okulun arka köşesine denk geliyordu çocuğunun sınıfı. Oraya koşup hemen kazmaya başladı. Böyle bir viraneden oğlunun çıkabileceğini umuyor muydu bilinmez; ama yine de gayretle çabalıyordu. Oğlunun kurtulma ihtimali var mıydı acaba? Düşünüyor düşünüyor, işin içinden çıkamıyordu. Tek bir şeye tutunuyordu. Oğluna söz vermişti. Akşam okuldan onu alacaktı. Sözünü tutmak için var gücüyle kazıyor… Kazıyordu. Bazıları ümidi kesip gidiyor ve giderken ona da ümitsiz telkinlerde bulunuyordu:
“Artık elimizden hiçbir şey gelmez.”, “Hepsi çoktan ölmüştür.”, “Buradan sağ çıkmaları imkânsız!”, “Evine git, yapabileceğin hiçbir şey yok!”
Yardım ekibi şefinin; “Her yerde patlamalar oluyor, yangınlar çıkıyor. Hayatını tehlikeye atma, güvenli bir yere git!” diyerek onu uzaklaştırmaya çalışması da kar etmedi… En sonunda da polis gelip; “Aklın başında değil; ama şunu bil ki artık çok geç, her şey bitti. Evine dön!” demişti.
Baba, söz vermişti ve her ne pahasına olursa olsun sözünü tutmak istiyordu. Evlat sevgisiyle ve sözünü tutma ümidi ile kazmaya devam etti. Saatlerce kazdı. 8, 12, 24 saat… Sonra tam da 38. saatte büyük bir taşı yerinden kaldırdı. O anda sözünü tutma ümidi yeniden canlandı… Kalbi yerinden fırlayacaktı sanki… Oğlunun yardım isteyen sesini duymuştu… Ona hemen ismiyle seslendi. Oğlunun sesi yorgundu; ama yine de yaşıyordu. Çocuk yeniden seslendi babasına:
“Baba? demiştim işte! Benim babam beni kurtarır demiştim! Çünkü sen sözünü her zaman tutarsın! Babam benim!”
